Wolken zijn gemaakt van kleine druppels water of ijs.
De kleine druppeltjes water en ijskristallen in wolken hebben precies de juiste maat om alle kleuren licht te verstrooien, vergeleken met de kleinere afmetingen van luchtmoleculen die alleen effectief zijn in het verspreiden van alleen blauw gedurende de dag.
Als licht alle kleuren heeft, zien onze ogen het als wit.
Toen de dikte van de wolk nog steeds dun was, liet hij een grote hoeveelheid licht naar binnen vallen en leek het wit te zijn. Maar net als de meeste andere objecten die licht doorlaten, geldt: hoe dikker het object, hoe minder licht het naar buiten laat.
Naarmate de wolk dikker wordt, wordt er meer zonlicht gereflecteerd en kan er minder licht de wolk binnendringen.
Omdat er minder zonlicht de onderkant van de wolk kan bereiken, wordt er minder licht verstrooid en lijkt de onderkant van de wolk grijs.
Bovendien, als grote waterdruppels zich op de bodem van de wolk bevinden en de waterdruppels zwaar genoeg zijn om op de grond te vallen, worden ze ondoelmatig bij het verstrooien van licht en zijn ze beter in staat om licht te absorberen.
Het meeste zonlicht wordt gereflecteerd en geabsorbeerd voordat het de bodem van de wolk bereikt. Hoe dikker de wolk, hoe donkerder de onderkant. Met zo weinig licht dat onze ogen op de grond kan bereiken, daarom lijken de bewolkte wolken grijsachtig en donker voordat de waterdruppels op de grond vallen om in regen te veranderen.
