De planeet Mercurius is niet zo populair als de andere planeten in het zonnestelsel, vanwege zijn verschijning aan de hemel die moeilijk waarneembaar is. Tot nu toe hebben slechts drie ruimtevaartuigen deze planeet bezocht, namelijk Mariner 10, Messenger en BepiColombo.
Maar weet je zeker dat je Mercurius echt niet wilt zien?
De naam "Mercurius" in de Griekse mythologie betekent de god Hermes, een god die vroeger snel bewoog en gekenmerkt werd door zijn benen met vleugels.
Het wordt zo genoemd omdat de beweging van de planeet Mercurius aan de hemel snel lijkt, vanwege zijn positie die de planeet het dichtst bij de zon staat, zodat zijn revolutionaire snelheid de hoogste is van alle andere planeten in het zonnestelsel.
Mercurius voltooit één revolutie in slechts 88 dagen.
Mercurius verschuift elke dag met ongeveer 1,5 ° aan de hemel van de aarde naar de achtergrondsterren. Begrijp ik het niet?
Dus vandaag ben je op een plek waar aan de westelijke horizon een grote boom staat, om 18.00 uur zie je Mercurius in de lucht, deze bevindt zich precies langs de A-tak in de grote boom. De volgende dag, om 18.00 uur, zie je Mercurius in de lucht, maar de locatie is veranderd, nu is het parallel aan de B-tak in de grote boom.
De vreemde beweging van de planeet Mercurius
In zijn beweging rond de zon is het traject van de planeet Mercurius ovaal, net als andere planeten in het zonnestelsel.
Het baantraject van de planeet Mercurius is het meest elliptisch in vergelijking met de banen van alle planeten in ons zonnestelsel. Met een stootsnelheid van 0,21.
In het perihelium - de positie die het dichtst bij de zon staat - bevindt Mercurius zich 46 miljoen kilometer van de zon. Ondertussen kan Mercurius bij aphelion - de verste positie van de zon - tot 70 miljoen kilometer van de zon verwijderd zijn. Het verschil in afstand is vrij groot in de schaal van het zonnestelsel.
In het begin van de 18e eeuw ontdekten astronomen iets vreemds over de precessie van Mercurius. Op het moment van perihelium lijkt de baan van de planeet Mercurius zich ten opzichte van de zon te verplaatsen met een snelheid van 547 boogseconden per eeuw. Zoals in de volgende afbeelding.
Lees ook: Kunnen planten ook communiceren?
De hypothese is dat astronomen uitleggen dat de vreemde beweging van de baan van Mercurius moet zijn opgetreden als gevolg van gravitatie-interacties met andere planeten die dichter bij de zon staan. Deze hypothetische planeet wordt de Vulcan-planeet genoemd.
Na jaren van zoeken naar deze planeet is het bestaan van planeet Vulcan nooit door astronomen gevonden.
Tot het begin van de 20e eeuw kwam de oorsprong van de vreemde bewegingen van de baan van Mercurius eindelijk aan het licht.
Einsteins algemene relativiteitstheorie kan dit verklaren. Naarmate Mercurius naar het perihelium beweegt, neemt zijn snelheid toe en als gevolg daarvan neemt ook zijn relativistische massa toe. Deze massatoename veroorzaakt versnelling, waardoor het effect van het veranderen van de periheliumpositie ontstaat.
Door de compatibiliteit van de werkelijke beweging van Mercurius te berekenen en te analyseren met de voorspelde resultaten van de beweging van de Algemene Relativiteitstheorie, werd ontdekt dat deze theorie inderdaad geldig en correct is.
Mercury's Eastern Elongation Event deze week
Op 12 juli 2018 zal de planeet Mercurius de maximale waargenomen oostelijke verlenging vanaf de hemel van de aarde ervaren. Dit evenement biedt ons een geweldige kans. Maar wat is verlenging?
Er zijn 3 posities die we meestal vanaf de aarde waarnemen in relatie tot de positie van de planeet Mercurius ten opzichte van de zon.
1) Outer Conjunctie
Buitenconjunctie vindt plaats wanneer de posities van de planeten Mercurius, de zon en de aarde in een rechte lijn in het zonnestelsel staan. Dit incident had tot gevolg dat we de planeet Mercurius niet konden observeren omdat deze werd geblokkeerd door de zon, omdat vanuit ons perspectief de planeet Mercurius achter de zon stond.
2) Innerlijke conjuncties
Innerlijke conjunctie treedt op wanneer de posities van de zon, planeet Mercurius en aarde in een rechte lijn staan. De locatie van de planeet Mercurius wordt geflankeerd door de zon en de aarde. Deze configuratie resulteert in een Mercury-transitgebeurtenis. Namelijk de passage van Mercurius op de zonneschijf.
Lees ook: 10 interessante feiten over het Melkwegstelsel (die je nog niet weet)
Doorgangsgebeurtenissen vinden echter niet altijd plaats tijdens de innerlijke conjunctie, vanwege de kanteling van het baanvlak van de planeet Mercurius met de ecliptica.
3) Verlenging
Dit is hier. Verlenging treedt op wanneer de configuratiehoek van de aarde - Mercurius - zon de verste hoek vormt. Aan de hemel van de aarde zien we dat de planeet Mercurius het verst van de zon lijkt te staan.
Er zijn twee soorten verlenging, namelijk westelijke verlenging, wanneer Mercurius ten westen van de zon verschijnt, zien we het bij zonsopgang. Oostelijke verlenging, dat is wanneer Mercurius ten oosten van de zon verschijnt, we zullen het in de schemering zien.
Deze oostelijke verlenging van het maximum van Mercurius geeft ons de mogelijkheid om Mercurius langer dan normaal te kunnen zien. De verlengingshoek is deze keer 26 °.
Vanwege de positie van Mercurius dicht bij de zon en zijn kleine formaat, is de aanwezigheid van Mercurius vaak moeilijk waar te nemen omdat het minder helder is dan zonlicht. In tegenstelling tot de andere planeten die op elk moment gemakkelijk kunnen worden waargenomen.
Bij deze maximale oostelijke verlenging zal Mercurius bijna een uur lang waarneembaar zijn, van kort nadat de zon ondergaat tot Mercurius zinkt. Mercurius zal vanavond onder Venus worden waargenomen.
Als je een geschikte telescoop hebt, richt je telescoop dan op Mercurius. Mercurius ziet eruit als een halve maanfase.
Bovendien, ondersteund door helder weer en heldere luchten in dit droge seizoen, wordt de planeet Mercurius gemakkelijker waar te nemen.
Mis deze kans dus niet!
Dit artikel is een inzending van de auteur. U kunt ook zelf schrijven op Saintif door lid te worden van de Saintif-gemeenschap
Referentie:
Exploratieboek over het zonnestelsel. A. Gunawan Admiranto. Mizan. 2017
