Doe je vrijwilligerswerk op de ramplocatie? Let op uw geestelijke gezondheidstoestand!

Als je je aanmeldt als vrijwilliger op een ramplocatie, is er natuurlijk de verwachting - zowel van jezelf als van anderen - dat je 'sterk, moedig en onvoorwaardelijk' moet zijn.

Zeker als je een helperberoep hebt, zoals doktoren, verpleegsters, psychologen, brandweerlieden, politie, enzovoort.

Wauw, er kunnen veel mensen zijn die hun hoop op jou hebben gevestigd!

Maar wist u dat vrijwilligers ook vatbaar zijn voor psychische problemen?

Helaas lijkt de geestelijke gezondheid van vrijwilligers geen probleem te zijn in dit rampgevoelige land.

Hoe kunnen we in feite effectief zijn in het helpen van anderen als we onszelf niet kunnen helpen? Laten we dit probleem dus leren kennen en hoe we het kunnen oplossen!

Een rampgebied is een plek die moeilijk te voorspellen is, zeker in de eerste dagen na een ramp.

Voordat u besluit om te gaan helpen, is het een goed idee om een ​​aantal dingen te overwegen die u daar kunt vinden of ervaren:

• De lichamen van de slachtoffers zien, of ze nu nog intact zijn of niet
• Documentatiefoto's van het lichaam van het slachtoffer bekijken
• Luister naar traumatische verhalen van overlevenden
• Bij aanhoudende rampen kunnen uw vrijwillige collega's vermist of ernstig gewond zijn
• Een plek waar vrijwilligers wonen of werken met minimale voorzieningen
• Het ontbreken van een telefoon- of internetsignaal, wat resulteert in isolatie van de buitenwereld
• De eis om belangrijke beslissingen te nemen in het veld, wat niet onmogelijk is, is een keuze tussen leven of dood
• Iemand niet optimaal of op tijd kunnen helpen of redden
• Slaapgebrek
• Diverse onzekerheden zijn normaal in het rampgebied

Merk op dat u de ramp niet uit de eerste hand hoeft te doorlopen om psychische problemen te riskeren. Het kan zijn dat u het verhaal ‘gewoon’ hoort of er indirect bij betrokken bent, maar nog steeds psychologisch wordt beïnvloed.

1. Aanpassingsinterferentie

Aanpassingsverstoring kan optreden op het moment dat u aankomt. Uw arbeidsomstandigheden kunnen sterk afwijken van uw gebruikelijke arbeidsomstandigheden.

Dit kan u van streek maken en u verdrietiger of angstiger maken dan normaal.

2. Depressie

Depressie hoeft niet te worden gekenmerkt door langdurig verdriet of huilen. Bij sommige mensen kunnen de symptomen prikkelbaarheid of prikkelbaarheid zijn.

Lees ook: De wereld is inderdaad een land met duizend rampen, en dit is een manier om ze te boven te komen

Bovendien veroorzaakt depressie ook gebrek aan energie of gevoelens van vermoeidheid, verlies van interesse, slaapproblemen of overmatig slapen, gebrek aan eetlust of te veel eten, gebrek aan concentratie, gevoelens van overmatige schuld of hulpeloosheid, buitensporige zelfbeschuldiging en suïcidale gedachten. zelf.

3. Acute stressreacties

Een acute stressreactie treedt op binnen ongeveer een maand na blootstelling aan de traumatische gebeurtenis.

De beelden bevatten nachtmerries, flashbacks (het gevoel alsof u de traumatische gebeurtenis herhaalt), het niet kunnen herinneren van de gebeurtenis in kwestie, het vermijden van mensen of plaatsen die aan de traumatische gebeurtenis doen denken, slaapproblemen, snel schrikken, constante spanning voelen alsof u in gevaar bent, zich terugtrekken uit familie en vrienden.

4. posttraumatische stressstoornis (GSPT)

GSPT of beter bekend als posttraumatische stressstoornis (PTSD) is een voortzetting van een acute stressreactie die niet wordt ingegrepen.

De symptomen zijn dezelfde als bij een acute stressreactie, maar kunnen maanden nadat u klaar bent met werken op de rampscène, optreden.

• Wees je ervan bewust en schaam je niet om toe te geven dat je misschien mentale ondersteuning nodig hebt. Mensen zijn wezens die bestaan ​​uit lichaam en ziel. Uw geestelijke gezondheid is net zo belangrijk als uw lichamelijke gezondheid.
• Realiseer je dat je een ander individu bent dan andere vrijwilligers, met andere behoeften.
• Ken je grenzen. Je bent geen God die alles aankan. Weet wanneer u rust of zelfzorg nodig heeft , of zelfs het rampgebied moet verlaten.
• Breng leuke voorwerpen mee die je als zelfzorg kunt gebruiken . Bijvoorbeeld leuke romans, heilige boeken en gebedshulpmiddelen, poppen, foto's van dierbaren, muziekspelers, bordspellen , enzovoort.
• Blijf zoveel mogelijk de kleine dingen doen die je routine worden. Bijvoorbeeld vijf keer per dag bidden, 's ochtends koffie of thee zetten, douchen, afwassen, bidden voor het slapengaan, enzovoort. In tijden van onzekerheid helpen zelfs eenvoudige routines om een gevoel van normaliteit te behouden en uw mentale stabiliteit te behouden.
• Deel uw gevoelens en gedachten met medevrijwilligers die u vertrouwt. Wat gevoelens en gedachten ook zijn, ze zijn allemaal normaal en oké, niets is goed of fout.
• Als er sportartikelen beschikbaar zijn bij de vrijwilligersresidentie, maak dan gebruik van deze faciliteiten. Door lichaamsbeweging komen er chemische stoffen in de hersenen vrij, zoals endorfine en serotonine, die uw stemming positief houden.
• Als u zich na terugkeer van uw werk nog steeds ongemakkelijk voelt, zoek dan verdere hulp bij een psycholoog of psychiater.

Lees ook: Effectief studeren (volledige stapsgewijze handleiding)

Hoe zit het als je gevraagd wordt om andere vrijwilligers te helpen?

• Realiseer je dat geestelijke gezondheid net zo belangrijk is als lichamelijke gezondheid. Weg met het stigma van mentale problemen. Denk niet dat uw collega's die hulp nodig hebben, zwak zijn.
• Realiseer je dat je vrijwillige collega's unieke individuen zijn. Ook al worden twee vrijwilligers met dezelfde problemen geconfronteerd, hun gedachten en gevoelens kunnen heel verschillend zijn en ze zijn allemaal in orde.
• Luister nadrukkelijk en zonder oordeel naar de verhalen van je medevrijwilligers. Geef geen negatieve reacties, zelfs niet als uw partner negatieve emoties uit (verdriet, woede, ergernis, weerstand, enz.).
• U hoeft niet op elke zin te reageren. Passend, stilte accepteren is net zo belangrijk.
• Geef geen advies als er niet om wordt gevraagd. Het belangrijkste op dit punt is de beschikbaarheid van een oor dat bereid is te horen en een hart dat ontvankelijk is. Te vroeg advies geven houdt in dat u denkt dat u het beter weet dan uw leeftijdsgenoten.
• Richt uw aandacht op collega's die verhalen vertellen. Zorg ervoor dat er geen minder belangrijke onderbrekingen zijn. Dit geeft aan dat u hem volledig steunt. Als er een onderbreking is, zeg dan eerst "Sorry" of "Excuseer mij".
• Geef complimenten op het juiste moment, in de juiste porties en over specifieke dingen die lof verdienen. Prijs bijvoorbeeld de moed van uw collega bij het vertellen van een verhaal, prijs zijn goede voornemen om het slachtoffer te helpen, enzovoort.

  Gebruik feitelijke woorden, bijvoorbeeld: "Je hebt de juiste stappen genomen om hierover te vertellen", geen bombastische maar vage woorden als: "Wauw, je bent dapper, dat is geweldig!" (durf voor wat? buitengewoon wat?)

• Creëer een positieve sfeer met coole, ondersteunende woorden. Kleine voorwerpen zoals een tissue en een glas warm water kunnen helpen.

Anderen helpen die door een ramp zijn getroffen, is een nobele daad, vooral als die gebaseerd is op oprechte bedoelingen.

Maar vergeet niet dat rampen iedereen kunnen treffen, ook u als vrijwilliger.

Hopelijk bent u hiermee beter voorbereid om effectiever en efficiënter hulp te bieden!

*

Referentie

• Eerstehulpverleners en geestelijke gezondheid (psychologie vandaag)
• Geestelijke gezondheid bij rampen: voldoen aan de unieke behoeften van eerstehulpverleners (EMS1.com)
• [Wetenschappelijk artikel] Benedek DM, et al. Eerstehulpverleners: gevolgen voor de geestelijke gezondheid van natuurrampen en door de mens veroorzaakte rampen voor werknemers op het gebied van de volksgezondheid en de openbare veiligheid. Ann Rev Pub Health. 2007; 28: 55-68.