Roddels houden nooit op.
Op tv raken infotainmentprogramma's nooit op.
Evenzo op sociale media is roddelcontent nooit leeg van bezoekers.
Niet alleen dat.
Probeer af en toe het gesprek tussen een groep vrouwen (of soms ook mannen) af te luisteren, het is niet moeilijk om in dit soort gesprekken de laatste roddels te vinden.
Hmmmm ...
Eigenlijk is er niets vreemds aan deze toestand, want inderdaad ... roddelen is gunstig voor het overleven van de mens. Ja!
En dit gebeurt al sinds mensenheugenis aan het begin van de menselijke beschaving, zij het in een iets ander formaat.
Het begin van kunst en creativiteit
De meeste experts beweren dat mensen die net als wij zijn, 130.000 jaar geleden op aarde zijn gaan wonen, hoewel het nog lang zal duren voordat ze zich voor het eerst gedragen en denken zoals wij.
Deskundigen zijn het echter nog steeds oneens over wanneer, waar en hoe de moderne mens creativiteit begon te tonen en het vermogen om abstract te denken.
Sommigen beweren dat creativiteit het resultaat kan zijn van een genetische mutatie zo'n 20.000 - 50.000 jaar geleden.
Er zijn mensen die beweren dat creativiteit tegelijkertijd verschijnt met de complexiteit van gemeenschapsorganisatie
En nog veel meer mensen beweren dat kunst en creativiteit zich al lang sinds honderdduizenden jaren geleden hebben ontwikkeld, met ontwikkelingen die geleidelijk verlopen. Dit is gebaseerd op verschillende archeologische vondsten uit die periode, zoals objecten versierd met symbolische patronen, met de hand gesneden stenen met interessante kleurvariaties, enzovoort.
Wat betekent dat mensen in die tijd een hoog artistiek gevoel hadden.
Na dit hoge artistieke gevoel begon de creativiteit te bloeien.
Lees ook: Wat wordt er vaak verkeerd begrepen over depressieOntwikkeling van menselijke creativiteit
Er is een interessante theorie over de ontwikkeling van menselijke creativiteit voorgesteld door John Tooby en Leda Cosmides van de University of California in Santa Barbara.
De twee mannen vroegen zich af wat de oorzaak was van de universele fascinatie van de mensheid voor fictieve ervaringen.
U hoeft niet ver te zoeken om naar voorbeelden te zoeken, kijk gewoon in onszelf.
Waarom kijken we graag naar films, ook al weten we dat ze niet echt zijn? Thanos, Ironman, Spiderman, et al zijn niet echt, toch?
Waarom kijken wij (vooral moeders) graag naar soapseries die duidelijk nergens op slaan? Als een antagonist die belangrijke gesprekken altijd vanaf tientallen meters hoort.
De populariteit van roddels over beroemdheden op tv en sociale media kan niet los worden gezien van hetzelfde verlangen dat we geïnteresseerd zijn in het kennen van de verhalen achter het leven van andere mensen.
In feite komt dit doordat het menselijk brein niet wordt geboren met een compleet programmeerpakket. Onze hersenen worden geboren met de kennis van basisfuncties die ons vroege leven ondersteunen, zoals ademen, huilen, bewegen en het zuigen van moedermelk.
Zoals voor de meeste rest van de kennis, onze hersenen bieden deze alleen om te worden gevuld door middel van leren en ervaring.
Het antwoord ligt in de oudheid
In de oudheid werd er niet geleerd op scholen of universiteiten. Omdat het nog niet bestaat.
Hier spelen het verhaal en de game een belangrijke rol.
Verhalen en games zijn een manier om over het leven en het leven te leren. Door middel van spelletjes als verstoppertje leren ze omgaan met wilde beesten. Door verhalen van ervaren ouderen kunnen ook zij veel leren.
Deze methode is natuurlijk veel effectiever dan je leven op te offeren om te leren door echte ervaring met wilde dieren.
Games, kunst en rituele activiteiten hebben ook een sociale functie: het versterken van relaties tussen groepen.
Lees ook: wat veroorzaakt een vliegtuigcrash eigenlijk?Daarom heeft menselijke interesse in fictieve ervaringen, die de voorloper is van artistieke creativiteit, eigenlijk een belangrijke functie om het voortbestaan van de mensheid te behouden, omdat het een plek biedt om te leren zonder grote risico's.
En de belangstelling voor deze fictieve ervaring neemt nog steeds af, ook al is de functie ervan niet meer zo belangrijk als het probleem van leven en dood uit de oudheid.
Conclusie
Interesse in fictieve ervaringen is in feite in onze hersenen geprogrammeerd als een poging om effectief en efficiënt te leren. In de huidige context kan deze fictieve ervaring de vorm hebben van verhalen, films, roddels, soapseries, enzovoort.
Deze interesse in fictieve ervaringen wordt al sinds de oudheid gebruikt, een daarvan is om te leren omgaan met wilde dieren, die een belangrijke rol spelen bij het handhaven van het voortbestaan van de mensheid.
Referentie:
De inhoud is verwerkt vanuit een sectie in het boek When Archimedes Shouts Eureka , “ When Early Human Children Played: Waarom kunnen roddels, drama en soapseries de mensheid overleven? "
- Arndt, Jamie, et al. "Creativiteit en terreurbestrijding: bewijs dat creatieve activiteit schuldgevoelens en sociale projectie vergroot na de salience van de sterfelijkheid." Journal of persoonlijkheid en sociale psychologie 77.1 (1999): 19.
- Gazzaniga, Michael S. (2009). Mens: de wetenschap achter wat je hersenen uniek maakt. Harper Vaste plant.
- Henderson, M. (17 februari 2003), Genetische veranderingen bepaalden de artistieke vaardigheden van de mens, London Times.
- Klein, RG, & B. Edgar (2002), The dawn of human culture, Wiley New York.
- Pfeiffer, JE (1982). De creatieve explosie: een onderzoek naar de oorsprong van kunst en religie. Harper & Row, New York
